'Her Anneler Günü bu acıyı yaşıyoruz'

Bugün Anneler Günü. Yıllardır kayıp çocuklarından haber alamayan ve büyük bir umutla gelecek bir haberi bekleyen anneler Atiye Selam, Feride Gönül, Hüsna Küpşi ve Çiğdem Davut, "Anneler günü bizim için acıdan başka bir şey değil" diyor.

Hep bir umutla Gürsel'i bekliyor

Gürsel Selam, 1997 yılında 2.5 yaşındayken Hatay'ın İskendur'un ilçesinde evlerinin önünde sokak köpekleriyle oynarken kayboldu. Gürsel'in kaybolmasının üzerinden 21 yıl geçse de ailesi hala büyük bir umutla Gürsel'in bir gün gelmesini bekliyor. Anne Atiye Selam, Gürsel'in kaybolduğu günü ve sonrasını şöyle anlatıyor:

"Hasta ziyaretinden döndükten sonra Gürsel kapıdaki köpeklerle oynamak istedi, ben de kucağımdaki bebeğimle içeri girdim. Kızımı eve bıraktım, beş dakika geçmeden Gürsel'i içeri almak için dışarı çıktım ama yoktu. 2.5 yaşında bir çocuk nereye gider, kapıda bir sürü çocuk vardı ama sadece Gürsel yoktu. Hemen komşularla birlikte tüm sokaklara baktık ama bir şey bulmadık, yer yarıldı da içine girdi sanki. 21 yıldır da aklınıza gelebilecek tüm kayıp programlarına katıldım ama bir şey bulamadık. Telefonum her çaldığında 'Acaba Gürsel mi' diyorum. Yanımda olan çocuklarımın sayesinde hayata sarılsam da hep bir tarafım eksik. Bugün Anneler Günü, benim için bir şey ifade etmiyor. Çünkü Anneler Günü'nü mutlu anneler kutluyor. Bir tarafım hep kan ağlarken nasıl mutlu olabilirim."

Sevinmeyi unuttu

Ebru Gönül 21 yıldır kayıp. Kaybolduğunda 8 yaşında olan Ebru, bir pazar günü Şişli'de oturdukları eve 200 metre mesafedeki bir tuhafiyeye gitti ve bir daha dönmedi. Yıllar içerisinde ailenin çalmadığı kapı kalmadı ama Ebru'ya dair tek ipucuna ulaşılmadı. "Bir yerde bir kız çocuğu gördüğümde yüreğim sızlıyor" diyen anne Feride Gönül, şunları anlattı:

"Kendi halinde gariban bir aileydik kimseyle de bir sorunumuz yoktu. Kaybolduğu gün de bayram için kızıma bir pantolon almıştım, büyük geldiği için değiştirmek istedi, evimize çok yakın olan tuhafiyeye gitti. En fazla 10 dakika içinde dönmesi gerekiyordu, gelmeyince içimde birden bir acı hissetim ve peşinden tuhafiyeye gittim. Pantolonunu değiştirmiş, dönerken de evin yan tarafında pantolonu sınıf arkadaşlarına göstermiş ama eve girmeden kayıplara karıştı. Kızım kuş gibi uçtu gitti. 21 yıldır bulunmasını bekliyorum, umudumu hiçbir zaman kaybetmedim. Her anneler gününde acıyı daha yoğun hissediyorum."

'Bir yanım hep eksik'

Kayıp çocuklardan biri de Bayram Küpşi. Kaybolduğunda 6 yaşındaydı. 2007 Temmuz ayında Ümraniye'deki evinin önünden kayboldu. 11 yıldır ses yok. "Aramadığımız, gitmediğimiz yer kalmadı" diyen anne Hüsna Küpşi, büyük acısını şöyle dile getiriyor: "İki ay sonra 11 yıl olacak. Ömrüm olduğu sürece oğlumu aramaya devam edeceğiz. Bayram'ın dışında dört çocuğum daha var ama hep bir tarafım eksik. Her anneler gününde çocuklarım anneler günümü kutladıklarında hep Bayram aklıma geliyor. Nerede, ne yapıyor, yaşıyor mu acaba diye düşünüyorum. Her kayıp haberi duyduğumda aynı acıyı yaşıyorum."

'Tek isteğim onun yaşadığını bilmek'

Betül Davut ise Suriye'de çıkan savaştan dolayı, 2012'de ülkelerinden kaçıp ailesi ile birlikte Türkiye'ye sığındı. 2014 yılında Küçükçekmece'de evlerinin olduğu sokakta arkadaşlarıyla oyun oynarken kayboldu. Dört yıldır da Betül'den haber yok.

'Aç mı tok mu bilmiyoruz'

Yıllardır kızından bir haber bekleyen anne Çiğdem Davut, "Dört çocuğum vardı. Suriye'deki savaştan da çocuklarımız için kaçıp geldik ama burada da kızım kaçırıldı. Aç mı tok mu, sağ mı, ölü mü, haberimiz yok. Tek isteğimiz en azından yaşadığına dair bir telefon açsınlar. Yaşadığımız acı tarifsiz. Bugün anneler günü ve benim yaşadıklarımı Allah hiçbir anneye yaşatmasın. İnsanın bir tarafım hep eksik. Buradan bir anne olarak kızımı kaçıranlara sesleniyorum: Allah rızası için kızım yaşadığına dair bir telefon açın. Kızımın sesini duymak, benim için en güzel anneler günü olur" diye konuşuyor.

Çiğdem Yılmaz