Çocuk, en fazla 2 saat bilgisayar başında kalmalı
Televizyon, bilgisayar ya da internet bağımlılığı kazanan çocuklar sosyal gelişimini tamamlayamıyor
SAKARYA (CİHAN)-Prof. Dr. Hüdaverdi Adam, 0-6 yaş döneminde televizyon, bilgisayar ya da internet bağımlılığı kazanan çocukların sosyal gelişimini tamamlayamadığını söyledi. Prof. Adam, televizyon, bilgisayar ve internet bağımlılığının artık alkol, sigara ve uyuşturucu bağımlılığı kapsamına alınabilecek modern çağın hastalıklarından biri olduğunu kaydetti.
Sakarya Üniversitesi Meslek Yüksekokulu Halkla İlişkiler Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Hüdaverdi Adam, Cihan muhabirine yaptığı açıklamada; televizyon, bilgisayar ve internetin uzun kullanılmasının yetişkinleri ve özellikle çocukları sosyolojik yönden etkilediğini belirtti.
Bu tür bağımlılıkların, insanı sosyal hayattan ve toplumdan koparan kendi başına bir hayat yaşatan çok kötü bir bağımlılık olduğunu vurgulayan Adam, yeni tıp litaratürüne televizyon hastalığı diye yeni bir hastalık girdiğini ve Dünya Sağlık Örgütü'nün de bu hastalığı kabul ettiğine dikkati çekti. Prof. Adam, şunları söyledi:
"Televizyon, bilgisayar ve interneti bir arada ele almak gerekiyor. Üçünün de sendromu aynı. Bunların uzun kullanımı insanları sosyolojik yönden etkiliyor. Bir çocuğun 6 alanda temel olarak gelişmesi lazım. Bunlardan biri de sosyal gelişimdir. Bir çocuk çok erken yaşlarda 0-6 yaş döneminde özellikle 3 ve 4 yaş döneminde televizyon, bilgisayar ya da internet gibi bağımlılık kazanırsa malesef sosyal gelişimini tamamlayamıyor. Gelişimini tamamlamayan çocuklar içine kapalı, asosyal, hayal dünyası geniş, gerçeklerden kopmuş ve realiteden uzak insanlar olarak karşımıza çıkıyor. Bilgisayar, internet ve televizyon bağımlılığı artık alkol, sigara ve uyuşturucu bağımlılığı kapsamına alınabilecek modern çağın hastalıklarından biri. Bu hastalık tamamiyle insanı sosyal hayattan ve toplumdan koparan, kendi başına bir hayat yaşatan çok kötü bir bağımlılıktır" dedi.
"ÇOCUKLAR TELEVİZYON VE BİLGİSAYARDA 2 SAATTEN FAZLA KALMAMALI"
Ailelerin. çocuklarını bu tür cihazların kullanımından tamamiyle koparmasının doğru olmadığınıda ifade eden Prof. Adam, ailelerin evde bilgisayar ve televizyon bulundurmamasının da çözüm olmadığını kaydetti.
Çocuğa evde bu tür cihazların kullandırılmamasının kontrol dışı alışkanlıklar kazanmasına sebebiyet verebileceğini söyleyen Adam, ailelerin bu konuda dikkatli olması gerektiğine işaret etti. Prof. Hüdaverdi Adam, şunları kaydetti:
"Özellikle internet çocuklar için çok tehlikeli şeyler içeriyor. Çocuğun her istediği siteye girmesine izin verilmemeli ve filtreleme sistemi mutlaka kullanılmalıdır. Aileler en azından girdiği programlara dolaylı olarak katılmalı, mümkünse kendi yanlarında internete girmesini sağlanmalıdır. Çocuklara ailenin her an müdahil olabileceği ve mutlaka sınırları belli olan bir şekilde internet kullanımına izin verilmelidir. Kullanım günde 2 saati kesinlikle geçmemelidir. Çocuğun ister televizyon seyretmesi olsun, ister internet gibi kullanımları o gün yaptığı bir çalışmanının bir müfakatı olarak verilebilir. Çocuklarla önceden bir takım anlaşmalar yapılabilir. Örneğin; eve erken gelmesi, derslerini bitirmesi, çantasını ve odasını topladığından dolayı ona 2 saat televizyon, bilgisayar ya da internete bağlanma hakkı veriyoruz, denebilir. Bu sayede çocuklarına aileler diğer görevlerini yaptırmış olur. Eğer çocuk bu cihazları evde kullanamazsa internet kafeye gidecektir. Sigara ve alkol alınan hatta uyuşturucu madde kullanımının bol olduğu yerlere gidebilir. Malesef internet kafelere sınır getirmiyorlar. Böylece çocuğun çok kötü şartlarda bu tür bağımlılıklar kazanmasına yol açılıyor. Aile, bu konuda dikkatli olmalı."
"AİLELER EN AZ AYDA 1 KEZ AİLE İÇİNDE TOPLANTI YAPMALI"
Ailelerin bir yuvarlak masa toplantısı alışkanlığı kazanması gerektiğini anlatan Prof. Adam, çocukların da katıldığı bu toplantılarda aileye yönelik kararların alınabileceğini vurguladı. Özellikle babaların evde patronluk yaptığına işaret eden Adam, sözlerini şöyle sürdürdü:
"Aileler 1 hafta, 15 gün ya da 1 aylık aralarla çocukların da içinde bulunduğu bir aile meclisi toplantısı yapabilirler. Bu toplantılarda aileye yönelik kararlar alınabilir. Evde ben babayım be ne dersem o olur felsefesiyle davranıyoruz. Evimizde patronluk yapıyoruz. Çocuklarımızı da işçilerimiz gibi görüyoruz. Onlara emir vererek üzerlerine baskı kurarak güce başvurarak sanki onları kontrol edebileceğimizi zannediyoruz. Bu tür davranışlar doğru değil."