Kapıcılık yapan Azerbeycan'lı sınıf öğretmeninin dramı
Ülkesinde 16 yıl öğrenci yetiştiren Azerbaycanlı sınıf öğretmeni Reyhan Doğmuş, tanıştığı bir Türk ile evlenerek yerleştiği Türkiye'de mesleğini yapamayınca kapıcılık yapmaya başladı. Manisa'da bir barakada temizlik işçisi eşi ve 6 yaşındaki oğluyla birlikte yaşayan Doğmuş, "Bırakın mesleğimi yapmayı burada iş bulamıyorum. Yetkililerden sadece ailemi geçindirebileceğim bir iş istiyorum" dedi.
7 yıl önce Azerbaycan'da tanıştığı Ahmet Doğmuş ile evlenerek Türkiye'ye yerleşmeye karar veren öğretmen Reyhan Doğmuş, mesleğine devam etme umuduyla geldiği Türkiye'de büyük hayal kırıklığı yaşadı. Tevfikiye Mahallesi Murat Sokak'ta lüks binalar arasındaki bir apartmana bağlı barakada eşi ve 6 yaşındaki oğlu İlham ile yaşam mücadelesi veren 43 yaşındaki Reyhan Doğmuş, Azerbaycanlı olduğu için kimsenin kendisine iş vermediğini söyledi. "Azerbaycan'da az maaş aldığım için eşimle birlikte Türkiye'ye yerleşmeye karar verdik. Dışarıdan Türkiye yaşam standartları açısından çok güzel bir ülke gibi görünüyordu, ancak buraya geldikten sonra tüm hayallerim yıkıldı. Önce eşimin ailesi beni dışladı, sonra da çevremdekiler. Eşim asgari ücretli çalıştığı için mesleğime devam etmek istedim ancak olmadı. Bırakın mesleğimi yapmayı herhangi bir iş yerinde çalışma imkanı bile bulamadım. Başvurduğum kapılar yüzüme kapandı. 'Neden ülkeni terk edip geldin buraya' gibi beni üzen ifadelerle karşılaştım" dedi.
Türkiye Cumhuriyeti nüfus cüzdanı alarak Türk vatandaşı olduğunu ifade eden Reyhan Doğmuş, "7 yıldır burada yaşıyorum ama nedense iş için gittiğim yerler bana Azerbaycanlı olduğum için farklı davranıyor. Eşim temizlik işçiliği yapıyor, ancak kazandığı evimizin masraflarına yetmiyor. Şu anda yaşadığımız barakada kalmamızın karşılığında ben apartmanın temizlik işlerini yapıyorum. Ayrıca binanın asansör, elektrik ve su giderleri de bize ödetiliyor. Eşimin aldığı maaş yetmeyince önce suyumuzu kestiler, şimdi de elektriğimizi. 10 gündür susuzuz. Şimdi bir de bizi karanlığa mahkum ettiler" diye konuştu.
Çevredeki hayırseverlerin getirdiği günlük yardımlarla geçindiklerini, barakadaki eşyaların bir kısmını da yardımseverlerin verdiğini söyleyen Reyhan Doğmuş, öğretmenlik yıllarından kalma resimlerine bakarken gözyaşlarına boğuldu. Resimlere her baktığında o günleri özlemle hatırladığını belirten Doğmuş, "Okulumu, sınıfımı ve öğrencilerimi çok özledim. Keşke burada da mesleğimi yapabilseydim. Mesleğimi çok seviyorum, ama ne yazık ki burada yapamıyorum. Şimdi apartman yıkıyorum ve bundan utanmıyorum. Çünkü bu barakada kalabilmemiz için başka çaremiz yok. Günlerce aç kaldık. Oğlum geçen gün televizyonda köfte pişirildiğini görmüş. Benden köfte pişirmemi istedi. Elimde kalan son 3 YTL ile kıyma alıp köfte pişirdim. Oğlum, televizyonda yardım programlarında yoksul ailelere yeni evler yapıldığını görüyor ve bana 'Anne biz ne zaman öyle bir evde yaşayacağız?' diye soruyor. Bir evladın bu isteklerine anne yüreği nasıl dayanabilir? Onu düşündükçe saatlerce ağlıyorum. Ben istemez miyim oğlumun daha iyi şartlarda büyümesini ve eğitim almasını ama olmuyor" şeklinde konuştu.
Ağlayan annesinin gözyaşlarını silen İlham da, tek isteğinin daha güzel bir evde uyumak olduğunu söyledi. Oğluna sarılan Reyhan Doğmuş, "Yardımseverlerden ve yetkililerden tek istediğim iş. Çalışmak istiyorum. Öğretmenlik yapamıyorum, tercih hakkım yok ve çaresizim, sadece çalışmak istiyorum. Bana iş verilmesini istiyorum. Türkiye'nin neresinde olursa olsun bana ve eşime iş verecek birileri çıkarsa seve seve gideriz" dedi.