Geçici işçi kadro için gereken, 160 gün vizeli çalışma davasını kaybetti

TCDD geçici işçi statüsünde çalışan bir kişi, 2006 yılı içerisinde fiilen toplam 195 gün çalışmış olmasına rağmen, bu hizmetlerinin 120 gününün vizeli, 75 gününün ise vizesiz işlerde geçmiştir. Geçici işçilere daimi kadro veren 5620 sayılı Yasa'da ise"2006 yılı içerisinde usulüne uygun olarak vizesi yapılmış geçici iş pozisyonlarında toplam 6 ay (180 gün) çalışmış olma" şartı aranmıştır. Geçici işçi bu işlemde kusru olmamasına rağmen mağdur edildiğini belirtmiş ve idare mahkemesinde davayı kazanmıştır. Ancak TCDD Danıştay'a itiraz etmiş ve Danıştay bu itirazı kabul ederek, işçinin 180 gün vizeli çalışmadığı gerekçesiyle, daimi işçi kadrosuna geçemeyeceğine karar vermiştir.

T.C.
DAN IŞTAY
Onikinci Daire

Esas No : 2009/7786 Karar No : 2011/5837

Anahtar Kelimeler: Geçici İşçi, Vizesi Yapılmış Geçici iş Pozisyonları

Özeti : Davalı idarede 5620 sayılı Yasa'da öngörülen usulüne uygun vizesi yapılmış geçici iş pozisyonunda toplam 6 ay (180 gün) çalışma koşulunu taşımadığı açık olan davacının sürekli işçi kadrosuna atanması istemiyle yaptığı başvurunun reddine dair işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı hakkında.

Temyiz İsteminde Bulunan (Davalılar) : 1- Başbakanlık Hazine

Müsteşarlığı

2- TCDD işletmesi Genel Müdürlüğü

Vekili :Av. ...-

Karşı Taraf : ...

Vekili : Av. ...

İsteğin Özeti : Danıştay Onikinci Dairesinin 27.02.2009 günlü ve E:2009/539, K:2009/1002 sayılı bozma kararına uyularak Ankara 1. idare Mahkemesi'nce verilen 13.05.2009 günlü, E:2009/l 557, K:2009/713 sayılı kararın dilekçede yazılı nedenlerle temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.

Danıştay Tetkik Hakimi: M.Önder Tekin

Düşüncesi : idare Mahkemesince verilen karar ve dayandığı

gerekçe hukuk ve usule uygun olup, bozulmasını gerektirecek bir neden de bulunmadığından anılan kararın onanması gerektiği düşünülmüştür.

Danıştay Savcısı : Gül Filiz Ercan Aslantaş

Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen

kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Onikinci Dairesince işin gereği düşünüldü:

Dava; davalı idarede geçici işçi statüsünde çalışan davacının, 5620 sayılı Kanun uyarınca sürekli işçi kadrosuna atanma talebinin reddine ilişkin 1 7.10.2007 günlü ve 1 6386 sayılı işlemin iptali istemiyle açılmıştır.

Danıştay Onikinci Dairesinin 27.02.2009 günlü ve E:2009/539, K:2009/1002 sayılı bozma kararına uyularak Ankara 1. idare Mahkemesinin 13.05.2009 günlü, E:2009/l 557, K:2009/713 sayılı kararı ile, TCDD İşletmesine bağlı işyerlerinde geçici işçi olarak çalışan ve 2006 yılı içerisinde çalışma süresi toplamı 195 gün olan davacının, hangi statüde çalıştırılacağında, TCDD işletmesinin belirleyici olması ve 21.04.2007 tarihi itibariyle iş akdinin devam etmesi karşısında; davacının 5620 sayılı Kanun uyarınca sürekli işçi kadrosuna geçirilmesi gerekmekte iken, aksi yönde tesis edilen işlemde hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle işlemin iptaline karar verilmiştir.

TCDD İşletmesi Genel Müdürlüğü; 5620 sayılı Kanunun l/b maddesinde; usulüne uygun olarak vizesi yapılmış geçici iş pozisyonlarında toplam 6 ay veya daha fazla çalışan geçici işçilerin sürekli işçi kadrosuna geçirileceğinin öngörüldüğünü, ayrıca, davacının 21.04.2007 tarihi itibariyle kurum ile sözleşmesinin bulunmadığını, 2006 yılında da toplam 120 gün süreli vizeli kadroda çalıştığını, bu nedenle, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini, Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı ise, davacının vizesiz olarak çalıştırılmasında sorumluluklarının olmadığını, davacının 2006 yılında 6 aydan daha az süre çalıştırıldığını, bu nedenle sürekli işçi kadrosuna geçirilmemesinin hukuka uygun olduğunu ileri sürmekte ve idare Mahkemesi kararının temyizen incelerek bozulmasını istemektedirler.

21.4.2007 günlü ve 26500 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5620 sayılı "Kamuda Geçici iş Pozisyonlarında Çalışanların Sürekli İşçi Kadrolarına veya Sözleşmeli Personel Statüsüne Geçirilmeleri, Geçici işçi Çalıştırılması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun "Kapsam" başlıklı 1. maddesinde;

" (1 )Bu Kanun;

a) Genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri, 10.12.2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununa ekli (II) sayılı cetvelde yer alan özel bütçeli idareler ve (IV) sayılı cetvelde yer alan sosyal güvenlik kurumları ile bunlara bağlı döner sermayeli kuruluşlar, kanunlarla kurulan fonlar ve kefalet sandıkları, özel kanunlarla kurulan kuruluş ve teşekküller ile hizmetlerini genel bütçenin transfer tertiplerinden yardım alarak yürüten kamu kurum ve kuruluşlarında,

b) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıkları (iştirakler hariç), 24.11.1994 tarihli ve 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun çerçevesinde özelleştirme kapsamında veya programında bulunanlardan sermayesinin %50'sinden fazlası kamuya ait kuruluşlar ile 4.2.1924 tarihi ve 406 sayılı Telgraf ve Telefon Kanunu ile kurulmuş ve sermayesinin tamamı Hazineye ait kuruluşlarda,

c) il özel idareleri, belediyeler, bunların kurdukları veya üye oldukları mahalli idare birlikleri ile müessese ve işletmelerinde (Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurulmuş olan şirketler hariç) ve belediyelerin bağlı kuruluşlarında, 2006 yılı içerisinde usulüne uygun olarak vizesi yapılmış geçici işçi pozisyonlarında toplam 6 ay veya daha fazla süreyle çalışmış olan geçici işçileri kapsar. 2005 veya 2006 yıllarında aynı şartlarda çalışıp da askerlik, doğum veya sağlık kurulu raporuyla belgelendirilen sağlık sorunları sebebiyle iş sözleşmesi askıda kalanlar da bu fıkra kapsamında değerlendirilir." hükmüne yer verilmiştir.

Olayda; davalı idarede geçici işçi statüsünde çalışan davacının, 2006 yılı içerisinde fiilen toplam 195 gün çalışmış olmasına rağmen, bu hizmetlerinin 120 gününün vizeli, 75 gününün ise vizesiz işlerde geçtiği, dolayısıyla 5620 sayılı Yasa'da aranılan "2006 yılı içerisinde usulüne uygun olarak vizesi yapılmış geçici iş pozisyonlarında toplam 6 ay (180 gün) çalışmış olma" şartını taşımadığından Yasa kapsamında olmadığı, bu nedenle daimi işçi kadrosuna atanmadığı anlaşılmıştır.

Bu durumda, davalı idarede 5620 sayılı Yasada öngörülen usulüne uygun vizesi yapılmış geçici iş pozisyonlarında toplam 6 ay (180 gün) çalışma koşulunu taşımadığı açık olan davacının, anılan Yasa uyarınca sürekli işçi kadrosuna atanması istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.

Açıklanan nedenlerle, davalı idarelerin temyiz istemlerinin kabulüyle Ankara 1. idare Mahkemesi'nce verilen 13.05.2009 günlü, E:2009/1557, K:2009/713 sayılı kararın 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin l/b fıkrası uyarınca bozulmasına, aynı maddenin 3622 sayılı Yasa ile değişik 3. fıkrası gereğince ve yukarıda belirtilen nedenler gözetilmek suretiyle yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen Mahkemeye gönderilmesine 15.11.201 1 tarihinde oybirliği ile karar verildi.