Başbakan'a kadın danışman lazım

Askerlik yan gelip yatma yeri değil.
Hoppala!
Söylenecek söz mü?
Üstelik tezkere gündemdeyken.
Vatandaş "Şehit cenazesi görmek istemiyoruz" diyor. Cevap bu.
Üstelik ben Başbakan'ın bu lafı hissederek söylediğini de zannetmiyorum.
Şehit tabutları bir bir geçerken, aileleri ağlarken, eşlerin çocukların acılı fotoğrafları, görüntüleri yayınlanırken... Kim böyle hisseder ki?
Başbakan'ın tercümanlığını yapmış Egemen Bağış'a sordum.
"Kasımpaşa tavırlarını, bu üslubu nasıl tercüme ediyorsunuz?"
"Aynen" dedi. Kızgınsa kızgınlık, mutluysa mutluluk, şaşkınsa aynısını tercümeye de yansıtıyormuş. Hatta çevresinden eleştirenler çok olmuş. "Aman biraz yumuşatsana" diye...
"Kaç milyon kişinin oy verdiği Başbakan'ın sözlerini yumuşatmak bana düşer mi" diyor Bağış. Haklı tarafı da var.
Ama danışmanlar bugünler için aslında.
Tayyip Erdoğan'ın danışmanlar kadrosu içinde yok yok.
Yaşlısı, genci, tutucusu, moderni, tecrübelisi, tecrübesizi...
Müthiş bir yelpaze. Çok seslilik açısından iyi de olabilir. Tek bir eksik var.
Kadın danışman.
Neden mi önemli?
Çünkü kadın bakışı farklıdır. Kadın, duygularına öncelik verir. Sağduyu ile hareket eder. Olaylara çözümsel yaklaşır, sorunları dökmeden kırmadan halletme yoluna gider. Kadın, varlığıyla bile ortamı yumuşatır.
Kadın, her şeyden önce annedir.
Dünyadaki her annenin hissettiğini anlar.
(Bu arada kadın sağduyusu derken Tansu Çiller gibi siyasete girdikten sonra erkekleşen kadınlardan bahsetmiyorum. Kadın gibi davranan, kadınlığından çekinmeyen kadınlardan bahsediyorum.)
Hislerini anlatmakta zorlandığını düşündüğüm Başbakan'a mutlaka bir kadın danışman lazım.
Kadın demişken, Hülya Avşar bile şehit anneleri için mektup yazdı.
Niye Semra Sezer'den tek bir kelime yok?
Ya Emine Erdoğan?
Niye bir anne olarak ne hissettiklerini anlatmıyor, niye o annelere "Sizlerle ağlıyorum" demiyorlar? Lider eşi olmak sadece protokollerde boy göstermek, yemeklere katılmak değil.
İnsanlar bu gibi durumlarda biraz duygu bekliyor.
Özellikle biz kadınlar.

balçiçek pamir/sabah