Aynı Ambulansta Hem Eş Hem Meslektaş Olarak Çalışıyorlar
Kozaklı'da 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonu'nda görevli paramedik çift Merve ve Burak Şimşek, aynı ambulansta çalışarak hem iş hayatında hem de özel yaşamlarında birbirlerine destek oluyor. Zorlu vakalarda birlikte hareket eden çift, ailelerinden de destek alıyor ve yaşadıkları anlamlı anıları paylaşıyor.
Nevşehir'in Kozaklı ilçesinde görev yapan Merve ve Burak Şimşek çifti, 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonu'nda aynı ambulansta acil vakalara birlikte müdahale ediyor. 5 yıl önce başladıkları görevde tanışan ve 1,5 yıl önce evlenen çift, hem meslektaş hem de hayat arkadaşı olarak zorlu görevlerin üstesinden geliyor. 28 yaşındaki Merve ve 27 yaşındaki Burak Şimşek, birlikte görev yaptıkları ambulansta hayat kurtarmak için çaba gösteriyor.
Birlikte Nöbet Tutmanın Avantajları
Merve Şimşek, 24 saat usulüyle çalıştıkları istasyonda mesai arkadaşı, evde ise aile olarak mutlu bir hayat sürdüklerini belirtti. Vakalara müdahale sırasında birbirlerine destek olduklarını ve aynı duygularla hareket edebildiklerini ifade etti.
- "Çevremden olumlu görüşler aldığım gibi bazen de olumsuz görüşler alıyorum."
- "Evde de iş yerinde de sürekli berabersiniz, sıkılmıyor musunuz?" diyenlere, insanın anlaştığı kişiyle 7 gün 24 saat birlikte olmak isteyebileceğini söyledi.
- "Nöbetlere şu an beraber gidiyoruz."
- İleride çocuk sahibi olduklarında devletin verdiği haklardan yararlanarak çapraz nöbet usulüyle çocuklarına bakmayı planladıklarını belirtti.
Ev ve İş Hayatında Dayanışma
Burak Şimşek, eşinin kendisiyle birlikte vakalara gelmesinden memnun olduğunu ve birlikte çalıştıkları için daha iyi empati kurabildiklerini vurguladı."Eşime mesaide yardım ediyorum ve ev işlerini de sadece eşime yüklemiyorum. Ailelerimiz de bize destek veriyor." dedi.
Mesleğin Zorlukları ve Güzel Yanları
Vakalara müdahale ettiklerinde özellikle yaşlı bireyleri kendi anne babaları gibi gördüklerini belirten Burak Şimşek, bir kış günü yaşadıkları zorlu bir vakayı anlattı."Bir kış günü yerdeki karın yarım metreyi bulduğu bir dönemde, köyde bir teyzemizi almaya gittik. Gece saat 04.00 civarıydı, hasta mide kanaması geçiriyordu. O teyzenin kapısına kadar ambulansla giremedik. Sırtımda ambulansa kadar taşıdım. Bir sene sonra aynı eve başka bir hasta için gittiğimizde, o teyzenin bizi görüp tanıdıktan sonra, 'Sizin sayenizde ben buradayım ve ayaktayım. Allah razı olsun.' demesi, bu mesleğin en güzel yanlarından birisi."