Resmi yazıda sehven yazılanın telafisi olur mu?

Resimsiz gazetede ilan edilene kadar konunun imza hiyerarşisinde yer alanlar, kişiyi doğru belirlemişler, günlerce işi gücü bırakıp gündem etmişler ancak sunumdaki isimde bir harfin yanlış yazılmış olduğunu görememişlerdi. Olayın vukuundan sonra bir araya gelmişler; biz ne halt ettik dercesine bakışmışlar, bir süre gözleriyle konuşmuşlar ancak sonra sorun yokmuş gibi davranmanın kendileri için daha iyi olacağını düşünüp öyle yapmaya karar vermişlerdi. Çünkü hepsi aynı oranda sorumluydu ya da yanlışta aynı oranda pay sahibiydi. Herhangi bir açıklama gereği duymadılar yerin kulağı vardı ve zaten bu durum üste izah edilemezdi! Ama yine de kendi aralarında; -Arkadaş nasıl olur? -Hiç sorma! -isim benzerliğinden! -Bu resimsiz gazetede de, ana baba adı, kimlik bilgisi yazmıyor ki kardeşim, ne yapalım! Diye mırıldanmaktan da geri duramadılar. İçlerinden biri sehven yazdık desek diyecek oldu, bütün gözler ürkünç bakışlarla ona yönelince vazgeçti. Nereden bile bilirlerdi ki bir harf hatası yapılacak ve bu harf hatası bütün gözlerden gizlenerek zirveye yürüyecek ve bam başka biri olarak zuhur edecek!
Yeni GM, şaşkın bakışlar, "ama", "fakat", "lakin" mırıltıları, bir tarafta durumu fark edip kıs kıs gülenler eşliğinde geçti makama oturdu. Rutin ziyaretlerin ardından rutin işlere koyuldu. Aslında pekte güzel götürüyordu. Her şeyi irdelediği için pek hatada yapmıyordu. Ama çalışanın gözünde yeni GM pekte titizmiş izlenimi bırakıyordu. Çalışanlar harf hatası sürecini bilmediklerinden, farklı konulardan gelen GM'lere de alışkın olduklarından ayrıca çalışanların, GM'nin farklı bir alandan gelme durumunu, sorgulama yetkileri olmadığından bu durumu yadırgamıyorlardı. Çünkü son 5 GM farklı konulardan gelmiş bir süre bu ortamı teneffüs etmiş gitmişlerdi. Hem yadırgamak bu gibi durumlarda mutsuz olmak ya da mutsuz edilmek demekti.

Sonuçta, zaten işi, çalışanlar yapıyordu; yazışmaları, sunuları, toplantıları, uygulamaları alt birimler sorunsuz bir şekilde gerçekleştiriyordu. GM son kertede bir imza atıyordu, o kadar! Bazen kısa bir açıklama isterdi ama çoğu zaman açıklamaya da gerek duyulmazdı.

Bu arada hayırlı olsuna gelenlerin haddi hesabı yoktu! Bu tür değişiklikler sık ve çok olunca GM'lük en çok bu gibi durumlarda yoğunlaşıyordu. Hatta öyle ki, çoğu zaman hayırlı olsun ziyaretleri adeta bir etkinliğe dönüşüyordu! Çiçekçiler bayram ediyordu. Herkes göze girmek için safın en görünür tarafında yerini almak, fotoğraf karesinin ortaya denk düşen konuma denk getirerek en iyi pozu vermek için yarışıyordu. Hatta makamdevir teslim töreni ekibi bile kurum kurum oluşmuş, programları itinayla hazırlanır ve uygulanır olmuştu.

Yeni GM'nin yakın dostları, -hayırdır nasıl oldu bu iş, sıradan bir şefken nasıl bu kadar yükseğe zıpladın diye soruyor, o hiç sormayın benim içinde sürpriz oldu diyordu sadece. Olayın gerçek şekline hiç girmiyordu. Kendi kendine de, takdiri ilahi, demek maneviyat yönünden bir artım varmış ki böyle oldu, diyerek teselli buluyor, zaten bilgim de diğerlerinden geri kalmaz diye düşünüyordu.

Yazmanın, isim benzerliğini hesaba katmaması, isim benzerliği olan kişinin soy ismini, Orakcıoğlu yazması gerekirken Oraklıoğlu yazması yüzünden, birden makam farklı bir bedene gitmişti! Durum vehim görünse de, ismi tutanda sonuçta aynı teşkilattan biriydi. Belki de sırası erken gelmişti! Buna rağmen aslında bu büyük bir sorun da değildi. Bu durumun işleri aksatacak bir tarafı yoktu. Teşkilatın çalışanları işleri yürütüyordu zaten. Yeni gelen GM'de her fani GM gibi kısa bir süreliğine burada ikamet edip gidecekti. Zaten fazla ikamet edince metamorfoza uğruyorlardı, bunu bilen ve gören akıl ikamet sürelerini kısa tutuyordu!

Yeni GM için, sehven yanlış yazılan bir harf, imzadan daha değerli bir mühür olmuştu. O da biliyordu, bu sehven, bu şartlarda düzeltilemeyecek bir sehvendi. Hatta gündem bile edilemeyecek bir sehvendi.

Gerçekte belli kademeye kadar sehven kelimesi işe yarıyordu, hatta çilingir gibi sorunları çözüyor, sihirli bir kelime gibi, "açıl susam açıl" der gibi, birçok kapıyı açıyor, olmazı olur yapıyordu. Buna rağmen sehven kelimesi haddini biliyordu. Belli bir sınırda durması gerektiğini öğrenmişti. Olur-olmaz yerde kendini göstermiyor, öne çıkmıyordu. Tabiatı gereği daha sığ makamlarda mevcut fonksiyonu ile birlikte dolaşıyor, gösterisini yapıyor ve bu gösteriden elini kolunu doldurarak çıkıyordu. Ancak belli kademeden sonra, daha derinlerde, ağıza alınması bile ayıp karşılanıyordu.

Belli bir kademeye kadar insani bir zaaf olarak görülüp merhametle karşılanan sehven kelimesi, belli bir kademeden sonra ayıp ve yüz kızartıcı bir eylem olarak değer görüyordu. Ama buradaki durum gerçekten sehvendi, hem de buradaki sehven bir cümle değil, bir kelime değil sadece bükük beli düzeltilmiş bir harfti! Ama buradaki sehvenin geri dönüşü yoktu! Buradaki sehven artık sehven değildi!

A. Vecdi YAZAR

Not: Bu yazı tamamen hayal ürünü olup hiçbir kurum ve kuruluşla ilgisi yoktur.